De plek is voor mij ontspannen. De plek is voor mij genieten.
Al snel nadat ik in het westen van de stad Utrecht ben komen wonen heb ik de plek ontdekt. Die mooie doorgang bij die oude sluis over het Merwedekanaal.
Het oude oorspronkelijke Merwedekanaal dat als een verstilde stroom het westen van de stad passeert, de oude rand van de stad waar industrieel erfgoed staat te pronken alsof het wil zeggen: kijk ons eens shinen, we zijn er nog gewoon hoor en niemand kan om ons heen. Die oude sluis waar ik de wederopbouw en herbestemming van de Cereolfabriek aanschouwde, samen met mijn oudste dochter in de kinderwagen tijdens mijn eerste papadagen. Die Cereolfabriek die ik zag schitteren tussen transformatie van de omgeving en prachtige nieuwe architectuur, samen met mijn jongste dochter in de kinderwagen. Papadagen had ik inmiddels niet meer maar de papatijd richtte ik nu in als zelfstandig ondernemer. Ik liep er mijn hardlooprondjes en waagde me zelfs een keertje op het ijs. Ik zag het prachtige herfstlicht de majestueuze bomen van het park Oog in Al en die bij de sluis kleuren. Ik hoorde kinderen kwetteren en gillen terwijl ze op warme zomerdagen vanaf de fantastische monumentale en gerestaureerde Muntbrug het kanaal in sprongen.
Laatst liep ik er weer. Het was ’the day after’, de dag nadat er twee dagen lang flink wat sneeuw was gevallen. Het klaarde mooi op die ochtend en ik moest er toevallig toch langs op weg naar weer een mooie foto-opdracht rondom de restauratiewerkzaamheden bij het iconische Rijksmonument verderop aan het kanaal. Het industrieel erfgoed van het Jongeriuscomplex De camera was dus mee en ik genoot. Ik verwonderde me weer over die fijne plek.
Wat ben ik toch blij om hier te wonen!
